◊ Uzun bir ortadan sonra “Yar Başka Gayrın mı Var” ile müzik listelerine yine ismini yazdırdın. Evvel güzel geldin diyeyim…
– Güzel buldum. “Paramparça” albümümüzün çıkışını bu müzikle yaptık. İlgiye bakılırsa hakikat da bir seçim olmuş. Albüm için 2 yıldır çalışıyorduk. Enteresandır, bu müzik repertuvara son anda eklendi.
◊ Kimin fikriydi?
– Eşimin. Albüm çabucak hemen tamamlanmıştı. Sonra bir gün otururken “Bu albüme bir Serdar Ortaç müziği ne kadar yakışırdı” dedik. Savaş da (Yurtsever) “Yar Farklı Gayrın mı Var senin sesine düzgün gider” deyiverdi. Fikir güzelimize gitti, yorumladım, hoş de oldu. Üretimcimiz Samsun Demir ve Özden Bora da çok sevdi.
◊ Albümde iki farklı versiyonu var, değil mi?
– Yok yok… Akustik versiyonunu sana özel olarak dinlettim ben (gülüyor).
◊ Çok hoş bir düzenlemeydi, neden albümde yok?
– Samsun Demir “Bunun aranjesini en düzgün Mustafa Ceceli yapar” dedi. Kendisiyle görüştük, evvel akustik versiyonu hazırladı. Açıkçası çok hoşuma gitti. Ancak Samsun Demir “Yok ben diğer bir şey istiyorum” dedi, Özden Hanım da “Şöyle hareketli bir şey olsa” diye onu destekledi. Bunu Mustafa’ya söyledik, 1 ay vakit istedi. Sonra WhatsApp’tan bize altyapıyı gönderdi. Tek sözle bayıldık. Çabucak stüdyoya girip okudum aslında.
SERDAR ORTAÇ ŞARKI İÇİN PARA İSTEMEDİ
◊ Serdar Ortaç da sizin kadar bayıldı mı?
– O kadar beğendi ki şarkıyı direkt bana armağan etti, bedel istemedi yani…
◊ Klip de enteresan olmuş… Çiçek üzere açmışsın…
– (Gülüyor) Ne yapsak da fark yaratsak diyorduk. Sonra çiçekler geldi aklımıza, takımca çiçek olmama karar verdik.
◊ Takım derken…
– Direktörler Said Dağdeviren, İdil Dizdar ve imaj çalışmasını yapan Selim Akar…
◊ Ve el birliğiyle senden bir çiçek çocuk yarattınız…
– O denli kolay olmadı işte. Çiçeklerimizi aldık, çekim yapacağımız Sapanca’daki otele gittik. Çiçeği alıyoruz şuraya koysak, buraya koysak falan lakin olmuyor. Selim “Sizden bir 10 dakika rica ediyorum” deyip kayboldu. Yakınlardaki bir çiçekçiye gitmiş oysaki. Girmiş içeri, “Biz bir klip tasarladık, yardımınız gerek” demiş damdan düşer üzere.
◊ Adam işini gücünü bırakıp gelir mi?
– Geldi ancak sebebi var. “Kimin klibi” demiş, “Aslı Hünel” denince de kapamış dükkanı, takılmış Selim’in peşine. Oysaki benim 10-15 yıl evvel oturduğum semtin, Yeşilköy’ün çiçekçisiymiş. Yani benim daima çiçeklerimi sipariş ettiğim kişi. Sapanca’ya taşınmış ancak beni daima takipte kalmış. Hakikaten 10 dakika bile almadı beni bir bukete dönüştürmesi…
◊ Herkes single’la yola devam ederken albüm yapmak riskli gelmedi mi sana?
– İtiraf edeyim, aklımdan geçen single’dı. Doğuş’un müziğiyle yola çıkmıştık. Tek müzik olacaktı. Lakin stüdyo çalışmaları sırasında gelen öbür müzikleri da sevince proje bir anda albüme dönüştü.
BANA NEDEN “SOSYETE ŞARKICISI” DENDİĞİNİ BİLMİYORUM
◊ Aslı, sana neden “sosyete sanatçısı” diyorlar?
– (Gülüyor) Bilmem… Ben arkadaşlarımla gittiğim yerleri, çıktığım tatilleri Instagram’da paylaşmayı seviyorum. Arkadaş etrafım de genelde cemiyet mensubu insanlardan oluşuyor. Birçok nitekim çok eski dostum. Fakat bu dostlukların bilinirliği toplumsal medya sayesinde arttı. Buna bir de yardım dernekleriyle alakalı çalışmalar eklenince… İşte…
◊ Bir derneğin de kurucularındansın sanırım…
– Evet, Bizim Çocuklarımız derneğinin kurucu üyesiyim.
◊ Dernek, sahne, albüm yetmiyor, son devirde bir de kendini yollara vurdun. Daima seyahattesin…
– Kültür ve Turizm Bakanımız Mehmet Nuri Ersoy’un eşi Pervin Ersoy arkadaşım. Kendisi Türkiye’yi tanıtmak için kolları sıvadı, çok hoş seyahatler düzenliyor. Bu çeşitlere sanatkarları da dahil ediyor. Birinci seyahatte hangi sanatçı bize katılsa diye düşünürken aklına yakın dostu olarak ben gelmişim. Biz başı çektik, farkındalık yarattık. Devamında öbür sanatçı arkadaşlarımız da katıldı seyahatlere…
◊ Bu türlü bir toplumsal etraf halktan kopuk görünmene yol açmaz mı? Dinleyici kitlende önyargı yaratmaz mı?
– Neden o denli bir şey olsun ki? Arkadaşlarım ekonomik istikametten güçlü beşerler olabilir ancak birebir vakitte hepsi de hassas, yardımı seven, mütevazı yaşayan şahıslar.
◊ Sanat topluluğundan hiç arkadaşın yok mu?
– Sanatkarlarla da arkadaşlığım var alışılmış fakat…
◊ Aması ne?
– O kadar hırslı, o kadar engebeli ve karmaşık bir dünya ki orası, ziyan görmemek ismine biraz imtina ediyorum gerçeği söylemek gerekirse. Zira ben o kadar hırslı değilim. Yalnızca işimi yaptığım vakitlerde haber olmayı, göz önünde bulunmayı tercih ediyorum. Tanınan olmak mı yoksa saygın olmak mı dersen, hiç düşünmem saygın olmak derim. Bu benim tercihim. O nedenle yalnızca işimi yaptığım periyotlarda yer alıyorum basında.
◊ “Popüler olmamayı kendim seçtim” mi diyorsun?
– Evet, gereksiz popülariteyi sevmiyorum.
DEKOLTE VEREBİLECEK VÜCUDA SAHİBİM ANCAK…
◊ Çok uzun yıllardır müzik piyasasındasın değil mi?
– 20-25 yıldır… Evet.
◊ Hatta listeleri altüst ettiğin bir periyot var…
1 numarada sen, 2’nci sırada Ebru Gündeş, 3’üncü sırada Muazzez Abacı varmış…
– Sonra Muazzez Ersoy ve merhum Adnan Şenses. Bu türlü bir listede yer almak çok kıymetli doğal. Üstelik daha 17 yaşındaydım. Albümüm 1.5 milyon satmıştı.
◊ Merhum Adnan Şenses’in de manevi kızıydın…
– Adnan Abi’yi çok evvelce tanırdım. Manevi babamdı. Benimle daima gurur duydu. “Bunca vakit benden hiçbir şey istemedin, bana bu kadar yakın olmana karşın hiçbir formda talebin olmadı” kederi. “Yanımda ol, varlığın yeter” derdim ben de. O denli değil mi lakin, koskoca Adnan Şenses çıkıp ekranlarda “Aslı Hünel benim kızımdır” diyor. Bundan daha hoş bir şey olabilir mi? Varlığı benim için büyük bir ödüldü.
◊ İstesen o popülerliği koruyabilir, daha çok kendinden bahsettirebilirdin tahminen…
– Yani… Ben aslında biraz kaderciyim de…
◊ “Albümü yapar kenara çekilirim” üzere bir kadercilik mi bu?
– Değil. Ben işimi en âlâ halde yapmaya çalışırım, lakin sevilir sevilmez orasını bilemem. Yalnızca müziklerimi geniş kitlelere dinletmeye çalışırım, gerisine karışmam.
◊ Kimileri albüm çıkmadan başlıyor PR çalışmalarına… Polemikler, farklı pozlar…
– Bugün bikiniyle ya da jartiyerle poz versem, yarın bütün gazetelerde olacağımı ben de biliyorum doğal. Ancak ben o biçimde kendimi açmaktansa konser öncesi sesimi açmayı tercih ediyorum! Yoksa Allah’a şükür bütün dekolteleri verebilecek bedene sahibim. Dediğim üzere, tercih sorunu.
AİLEM BU İŞİ YAPMAMI HİÇ İSTEMEDİ
◊ Epey yıldır sektördesin, özel hayatını nasıl saklayabildin? Bir de çok genç yaşta gelen bir şöhret var, tatsız anacağın bağlantılar yaşayabilirdin…
– Bu biraz aileyle alakalı. Ben ataerkil bir aileden geliyorum. Esasen başlarda hiç istemediler bu işi yapmamı. Bilhassa abim ve babam. Bir tek annem destekledi.
◊ Nasıl ikna ettin pekala ağabeyinle babanı?
– Onlara “Ben bu işi yapmak istiyorum. Ancak kelam veriyorum size asla laf, kelam getirmeyeceğim” dedim. Getirmedim de. Hayatıma azamî düzeyde dikkat ettim. Olmamam gereken yerlerde olmadım, arkadaş etrafımı yanlışsız seçtim.
◊ Sen bunları anlatırken yeni nesil şöhretler geldi aklıma… Her an her hareketleriyle ön plandalar. Onlara bir tavsiye vermek ister misin?
– Sanatçı toplumun önünde masraf, topluma örnektir. Zira biz kitleleri peşimizden sürükleyebiliyoruz. Evvelden anne babalar televizyonda sakıncalı bir sahne çıktığında kanal değiştiriyordu, olup bitiyordu. Lakin artık hepimizin cebinde televizyon var. Münasebetiyle daha fazla dikkat etmemiz lazım adımlarımıza. Yeni kuşağı neye özendirdiğimize dikkat etmeliyiz.
◊ Tam olarak dert ne?
– Akıllardaki şöhret-zenginlik ilişkisi. Yeni kuşak ne yazık ki “kısa yoldan nasıl para kazanabilirim, nasıl kolay güçlü olabilirim” odaklı düşünüyor. Bunun yolu da birçoklarına nazaran Instagram fenomeni olmak. Maksat para kazanmak, lüks yaşamak. Kaliteli değil bak, lüks hayat amaç.
◊ Ebeveynler ne yapsın pekala?
– Anne ve babaların çocuklarını azamî düzeyde denetim etmeleri lazım. Bu çocuklar nereye gidiyor, arkadaşları kim, okul çıkışı ne yapıyor… Çaktırmadan, hissettirmeden denetim etmek kaide. Çocuk yetiştirmek eskisinden çok daha güç…
ÇOCUK TAKINTIM YOK KISMETSE OLUR
◊ Çocuk sahibi olmayı düşünmüyor musun?
– Allah nasip ederse olur ancak illa olsun diye bir takıntım da yok. Nasipse olur. Çocuk yetiştirmek nitekim büyük sorumluluk. Ben de biraz otokontrolü yüksek bir beşerim, okul kapılarında yatabilirim yani!
◊ O kadarına da gerek yok artık…
– Biliyorum ancak ne yarar. Ben önemli ciddi bunu yapabilirim. Çok anaç, çok denetimci bir üretim var, o yüzden çocuğu huzursuz edebilirim diye korkuyorum. Ancak tekrar de ebeveynlere tavsiyem, çocuklarının yanında olsunlar. Seçtikleri meslekler konusunda onları desteklesin ve yalnız bırakmasınlar. Zira küçük yaşta aşikâr oluyor ne olmak istedikleri.
◊ Sen de küçük yaşta mı vermiştin kararını?
– Olağan ki. Küçücüktüm. Meskene konuk geldiğinde annemin ağabeye elbiselerini giyer, elime saç fırçasını alır, Muazzez Abacı’nın kasetini koyup playback yaparak odaya girerdim.
◊ Hangi müziği favorindi.
– “Hiçbir Şeyde Gözüm Yok”… Yaş daha 11-12 düşün. Bu nasıl bir baştır ya!
KALBE GİDEN YOL KATİYEN MİDEDEN GEÇİYOR
◊ Çok hoş bir masa hazırlamıştın bugün bizim için. Yemek yapmayı çok mu seviyorsun?
– Çok… Meskenin kalbi bana nazaran mutfaktır. Yemek yemek benim için çok büyük memnunluk. Kendim zevk aldığım için karşımdakinin de bundan zevk alabileceğini düşünüyorum galiba.
◊ Kalbe giden yol hesabı…
– Kalbe giden yol katiyen mideden geçiyor.
◊ Eşinin kalbini de yemeklerinle mi fethettin?
– Birinci başta o denli fethedildi. Ayıla bayıla yiyordu lakin baktı kilo alıyor, tık diye kesti. Artık “Bana yemek yapma, kilo alıyorum” diyor. Kendine çok ihtimam gösteren, farkındalığı yüksek ve çok dolu bir adam.
◊ Ayrıyeten senin en büyük destekçin…
– Hem de müzik dünyasıyla hiç alakası olmamasına karşın. Lakin işletme mezunu olduğu, yöneticiliği çok düzgün bildiği için iş manasında beni de yönetebiliyor.
◊ Meskende…
– Kimin kelamı mü geçiyor? Natürel ki konuttaki yönetici benim.
◊ Yansıttığın kadar uyumlu bir çift misiniz nitekim?
– Muhakkak. O Allah’ın lütfu üzere geldi bana. Yanımda olduğu ve beni bu kadar sevdiği için ona çok teşekkür ediyorum. Dilerim ki şu anda bunu okuyan herkes bizim bulduğumuz üzere ruh eşini bulsun. Altını çize çize de diyorum ki, ruh eşinizi bulmadan evlenmeyin.